Od zarania dziejów obecność kościoła w życiu naszego narodu znajdowała wyraz nie tylko w jego cywilizacyjno-kulturowych wysiłkach, ale także w jego zbrojnych zmaganiach o równe z innymi narodami prawo do niepodległego bytu. Nie zawsze potrafiono właściwie to ocenić. Jednakże fala przemian, która objęła Polskę z początkiem lat dziewięćdziesiątych XX wieku doprowadziła także do przywrócenia kościołowi należnego mu miejsca w Wojsku Polskim.

Data 21 stycznia 1991 r. zapisała się na trwałe na kartach historii Polski. W tym dniu Jan Paweł II — papież, postanowił jako głowa widzialnego Kościoła Jezusa Chrystusa przywrócić Ordynariat Polowy Wojska Polskiego. Nuncjusz Apostolski w Polsce ks. arcybiskup Józef Kowalczyk w specjalnym liście skierowanym do ówczesnego prałata Sławoja Leszka Głódźa napisał:

„Sekretariat Stanu powiadomił mnie, że Jego Świątobliwość Jan Paweł II mianował Przewielebnego Prałata biskupem polowym w Polsce…”„Jan Paweł II Biskup, Sługa Sług Bożych, do umiłowanego Syna Sławoja Leszka Głódzia /…/.

Macą naszej władzy ustanawiamy Cię biskupem polowym w Polsce i udzielamy Ci wszelkich praw i urzędów, uprawnień i godności, które są związane z tym zaszczytnym zadaniem /…/”– z bulli nominacyjnej z dnia 21.01.1991r

Dotychczasowy pracownik Kurii Rzymskiej prałat Sławoj Leszek Głódź przybył 25 stycznia 1992 r. do Polski jako biskup-nominat, a 31 stycznia w kościele katedralnym pod wezwaniem MB Królowej Polski w Warszawie nastąpiło erygowanie Ordynariatu Polowego. Sakrę biskupią otrzymał ks. Sławoj Leszek Głodź 23.02.1991 r. na Jasnej Górze. Jako hasło swojej pasterskiej posługi obrał słowa:

Milito pro Christa (Walczę dla Chrystusa).

W swoim kazaniu podczas konsekracji Biskup Polowy powiedział:

„Wchodzę w te głębokie, choć zatarte przejściowo w ostatnim półwieczu koleiny tradycji kościelnej, u której źródeł leży decyzja papieża Benedykta XV, powołującego w 1919 roku, u początków naszej odzyskanej niepodległości i suwerenności,biskupstwo polowe, które żywymi treściami wypełniło gorliwe pasterzowanie dwóch kolejnych biskupów polowych WP, a mych poprzedników Stanisława Galla i Józefa Gawliny oraz rzeszy kapelanów Wojska Polskiego, z których tak wielu złożyło swoje życie w ofierze na ołtarzu Ojczyzny w latach walki z nawałą bolszewicką (1919-1920), w zmaganiach z wrogami Ojczyzny na tylu frontach, w czasie II wojny światowej i w brutalnej rozprawie z obozem niepodległościowym w latach powojennych […]. Duszpasterstwo wojskowe pragnie właśnie przyczynić się do odbudowy tego, co zrujnował zły czas, i do budowy nowych wartości. Pragnie żołnierskie dusze prowadzić do Boga, wypełniać żołnierską służbę Bożą obecnością, znaczyć nią żołnierski trud /…/.24 lutego tegoż roku nastąpił uroczysty ingres Biskupa Polowego do Katedry Polowej WP w Warszawie. Rozpoczęło się oficjalne funkcjonowanie Ordynariatu Polowego WP w Polsce.

Na mocy Dekretu Biskupa Polowego z 15 czerwca 1992 roku pierwszym proboszczem – kapelanem Garnizonu Wałcz mianowany został ks.mjr. Franciszek KĘDZIORA, który obowiązki duszpasterskie w powierzonej parafii objął 01 lipca 1992 roku. Organizacja życia liturgicznego, odprawianie Mszy Świętych, udzielanie sakramentów odbywało się od 28 listopada 1992 roku w Klubie Żołnierskim 6 Pułku Zmechanizowanego a od kwietnia 1993 roku pod namiotem technicznym.

Dzięki zabiegom księdza kapelana i jak zawsze aktywnej części społeczności katolickiej parafii powstał Społeczny Komitet Budowy Kaplicy Garnizonowej pw. św. Franciszka z Asyżu. Projekt poparło dowództwo okręgu, wyrażając zgodę na realizację budowy w ramach możliwości finansowych pochodzących ze społecznych składek.

W październiku 1993 roku ks. mjr. Sławomir ŻARECKI dziekan POW, poświęcił kamień węgielny, który 

6 listopada wraz z aktem erekcyjnym poświęcenia placu budowy został wmurowany w fundamenty przyszłej kaplicy przez Biskupa Polowego Wojska Polskiego gen.dyw. Sławoja Leszka GŁÓDZIA (akt erekcyjny został włożony do odpowiednio przygotowanej łuski czołgowej kalibru 102 mm i złożony w rogu w ramieniu krzyża – Prezbiterium od strony jednostki wojskowej)

W czasie wizytacji kanonicznej w parafii Biskup Polowy w okolicznościowej mowie przypomniał o problemach odbudowy Ordynariatu Polowego w Wojsku Polskim, o wielkiej potrzebie powrotu do pełnego życia religijnego w koszarach i rodzinach wojskowych. Wizytacja ta była także ważnym elementem wsparcia działań Społecznego Komitetu Budowy Kaplicy Garnizonowej. Biskup Polowy odwołał się do ofiarności wszystkich osób, którym bliska jest sprawa budowy kaplicy. Dzięki życzliwości Szefostwa Zakwaterowania i Budownictwa POW zostały wydane „cegiełki” na rzecz budowy kaplicy.